उनका तिखा नयन बाण मुटु वारपार भए
छिया छिया भएन मुटु मात्र टुक्रा चार भए

कसलाइ पो माया गर्नु टुक्री एक मुटु लिई
उनकै लागि पनि आज म त ठुलै भार भए

खेल्नुसम्म खेलिन् उनले आज मेरो जीवनसँग
स्पर्श मै ओइलाई जाने लज्जावती झार भए

दुख मात्र दिन्छिन उनी छोड्नुको त नाम छैन
उनीसँगै झुन्डी बस्ने म त थोत्रो हार भए

माहुरी झैं स्वभाव उनको फूल खोज्दै डुली हिंड्ने
आखिर उनले फर्की आउने म त माहुरीघार भए

पार्नु पिर् पारिन मलाई आफ्ना इच्छा पुर्‍याउँदै
आफ्नो त्यही दु ख पोख्न म त गजलकार भए